Führerns Elit

Ég er búinn að vera að horfa á þessa mynd í videoleigum, DVD hillum útum allt og að lokum heima hjá mér í það sem virðist vera fleiri ár. Það sem ég er að reyna að segja er að ég er búinn að ætla að horfa á þessa mynd alveg heillengi. Nafnið kitlar óneitanlega forfallinn áhugamann um seinni heimstyrjöldina eins og sjálfan mig. Ég skil í rauninni ekkert hvað er búið að halda mér frá því að horfa á þessa mynd. Ég er búinn að hafa ótal tækifæri til að leigja eða kaupa hana og fékk hana svo loks í jólagjöf en hafði samt ekki horft á hana fyrr en í síðustu viku. Kannski er þetta eitthvað svona syndrome hjá mér. Ég hagaði mér eins með Requiem for a dream. Ég keypti hana ári áður en ég horfði á hana í fyrsta skipti. Ekki það að mig skorti áhugann til að horfa á hana heldur bara einhvernvegin gerði ég það aldrei. Undarlegt.

"Men make history. We make the men."

Eins og áður er sögusvið myndarinnar Þýskaland í miðri Seinni Heimstyrjöldinni. En myndin fjallar um ungan mann að nafni Friedrich Weimer (leikinn af Max Riemelt) og valið sem hann stendur frammi fyrir þegar honum er boðin innganga í skóla að nafni NaPolA (National Political Academy) sem elur af sér ungsveitir S.S. hreyfingarinnar. Friedrich er nefnilega efnilegur hnefaleikamaður og það er eftir að útsendari frá skólanum sér hann slást sem honum býðst þetta.
Þegar komið er í skólann er brugðið upp frábærri mynd af þeim gífurlega aga og um leið breglun sem Nasisminn er. Friedrich fellur reyndar fljótt inni þar sem hann er hraustur drengur og þar sem talinn gífurlegt efni í góðan hermann. Það er ekki fyrr en hann hittir Albrecht Stein (leikinn af Tom Schilling) sem hann fer að efast. Albrecht er skáld og hugsjónamaður og er af þeim ástæðum einum hataður af foreldrum sínum sem hafa ekkert nema fyrirlitningu í garð viðkvæmni sonar síns.

Hér er ein af þolraununum sem þessir gaurar þurftu að ganga í gegnum í "leikfimitímum", synda úr einni vök í aðra.

Það er í raun ekki veikan punkt að finna á þessari mynd. Klippingin er frábær og allt "look" á myndinni er ótrúlega flott, sbr. plagatið fyrir myndina efst í þessari færslu. En það sem kom mér hvað mest á óvart var það hversu ótrúlega góðir leikarar strákarnir tveir (Albrecht og Friedrich) eru. Því að í raun væri þessi mynd ekki neitt nema með góðum leikurum í aðalhlutverkum. Það hafa verið gerðar milljón myndir um Seinni Heimstyrjöldina, flestar nátturlega frá sjónarhóli Ameríkana, og þess vegna þykir mér alltaf mjög gaman að sjá myndir frá hinni hliðinni t.d. þessi mynd og Der Untergang. Þó svo að þessi munur sé alltaf til staðar þ.e. frá hvaða sjónarhorni myndin er gerð fjallar þetta allt um sama hlutinn. Það sem þarf er því góður leikur til að skera myndina frá öllu hinu draslinu. Það tekst fullkomlega í þessari mynd. Ég er viss um að þessir strákar eiga eftir að "meika það" hvort sem það er á Þýskalandsmarkaði eða í Hollywood!

Skemmtilegt dæmi um rosalegt atriði sem hefði verið gert alveg ógeðslega dramantískt og slepjukennt í Hollywood mynd en er þarna ógeðslega töff.

Ég held ég geti hiklaust sagt að allir þeir sem hafa minnsta áhuga á þessu umfjöllunarefni eigi eftir að fíla þessa mynd. Og þeim sem er alveg sama og langar bara að sjá vel leikna, vel skotna og vel samda bíómynd verða ekki fyrir vonbrigðum.

Næst þegar ég virðist ætla að fara að geyma mynd svona ætla ég að reyna að taka meðvitaða ákvörðun um horfa bara á hana um leið. Ég vildi að ég hefði gert það með þessa mynd (og hvað þá Requiem for a dream) því þetta er ein af betri myndum sem ég hef séð lengi (Reyndar sá ég No Country for Old Men í gær og það var ein magnaðasta bíóupplifun sem ég hef lent í. En þangað til ég sá hana var þetta ....).

Stigagjöf:

4,5 / 5