Eastern Promises

Þessi mynd virtist einhvernvegin fara alveg framhjá mér þegar hún kom bíó. Man ekki einu sinni eftir að hafa séð trailerinn. En eins og svo oft áður fá myndir svona "second hype" þegar þær, eða einhver tengdur þeim, er tilnefndur til óskarsverðlauna. Fyrir þá sem ekki vita þá var Viggo Mortensen tilnefndur til óskarsverðlauna fyrir leik sinn í þessari mynd, og það skiljanlega. Maðurinn er meistari.

Myndinni er leikstýrt af Kanadíska leikstjóranum David Cronenberg sem einmitt leikstýrði einnig myndinni A History of Violence, sem mér fannst alveg frábær og sportar meira að segja sama aðalleikara og Eastern Promises. Ég renndi yfir listann af bíómyndum sem þessi gæi gefur gert og fann ekkert sem ég þekkti eða hef séð nema þá myndina The Fly síðan 1986. Þar leikur hinn geðþekki Jeff Goldblum breytist í flugu (?).

En nóg um það. Myndin hefur fengið heilmikla athygli fyrir rosalegt plot-twist, ofbeldið og þykir sína mjög svo raunverulega mynd af undirheimum rússnesku mafíunnar, þar á meðal notkun myndarinnar á rússneskum fanga og mafíutattúum, sem var eitt af því sem gerði þessa mynd ógeðslega töff og ég mun koma inn á eftir.

Nikolai ógnar frænda Önnu, Stepan. Fokking hardcore.

Naomi Watts leikur rússneskt ættuðu ljósmóðurina Önnu sem vinnur á spítala í London. Dag einn kemur Tatíana, ung, ólétt, stelpa inn á mótökuna í mjög slæmu ásigkomulagi. Hún síðan deyr rétt eftir að hafa fætt barnið. Anna finnur dagbók og nafnspjald veitingastaðsins Trans-Siberian í fórum stelpunnar og leitar einhvers til að þýða dagbókina. Hún kemur við á veitingastaðnum og ætlar að gá hvort að einhvert samband sé þarna á milli. Þar hittir hún fyrir indæla veitingahúsaeigandann Semyon, leikinn af Armin Mueller-Stahl, sem býðst til að þýða dagbókina fyrir hana. Það sem Anna veit ekki er að Semyon er einn af höfuðpaurum rússnesku mafíunnar í London og að hann og hinn drykkfeldi sonur hans Kirill, leikinn af Vincent Cassel hafa misnotkað Tatíönu og neytt hana til þess að stunda vændi. Karakter Viggo Mortensens, Nikolai Luzhin, vinnur síðan fyrir glæpagengi Semyons Vori v zakone (Thieves In-Law) sem bílstjóri fjölskyldunnar og er einkavinur Kirills.
Anna fær að lokum rússneskan frænda sinn til að þýða dagbókina og kemst að hinu sanna. Hvernig fer?

Tými ekki að segja meira. Plot-twistið er ekkert sérstaklega nýstárlegt en það kemur manni algjörlega að óvörum og virkar alveg einstaklega vel.
Mig langar samt að tala nánar um nokkra hluti við myndina sem mér fannst gera hana að því sem hún var.

Ofbeldið
Ofbeldi er kannski ekki alveg rétt orð en það var það eina sem mér datt í hug. Það sem ég á við hvað öll myndin er ótrúlega grafísk. Stílinn, hvað þetta varðar, er í raun ótrúlega líkur þeim sem var gegnumgangandi í A history of Violence. Það er bara ekki venjulegt í bíómynd að það sé sýnt ótrúlega vel þegar fingurgómar eru klipptir af mönnum eða þegar fólk er skorið á háls. Mér persónulega fannst þetta mjög töff. Ógeðslega brútalt en mjög töff.
Fyrir utan þetta er allt raunverulegt ofbeldi alveg ótrúlega, ótrúlega ... tja .. raunverulegt! Eitt af klímöxum myndarinnar þegar Viggo Mortensen bertst við tvo Tjétjénska bræður, kviknakinn, í baðhúsi. Ógeðslega töff.

Hugsanlega eitt besta bardagaatriði sem ég hef séð
Því miður leyfir youtube mér ekki að embed-a þetta þannig þið verðið bara að ýta á linkinn ef ykkur langar að sjá þetta. Ég vara ykkur samt við. Þetta er einn af hápunktum myndarinnar og ástæða þess að ég set þetta hérna er sú að þeir sem hafa áður séð myndina geti rifjað þetta fokking klikkaða atriði upp.

Tónlistin
Meistainn Howard Shore sér um tónlistina í myndinni. Nafn þessa manns er í raun bara orðinn eins og einskonar gæðastimpill á bíómyndir sem hann tekur þátt í. Hann hefur verið lengi í bransanum og samið tónlist fyrir fullt af eðal bíómyndum á borð við: Lord of the Rings I-III, The Aviator og A History of Violence. Tónlistin er í raun bara ótrúlega mikið í stíl við myndina. Mjög mikil rússnesk eða Austur Evrópsk áhrif. Balalaikur, harmonikkur og strengir. Allt saman mjög töff og passar fullkomlega við myndina. Ef þið horfðuð á klippuna hérna að ofan er smá sýnishorf að finna þar.

Tattúin
Ég hef núna undanfarin ár verið mikill áhugamaður um tattú og man eftir að hafa einhvertíman rambað inn á síðu um rússnesk fanga tattú á wikipedia og fundist mjög áhugavert. Líf rússnesks fanga og/eða mafíumeðlims er ritað á líkama hans í tattúum. Það er ekki bara myndefnið sem skiptir máli heldur líka staðsetningin. Til dæmis tákna stjörnur á hnjánum að sá hinn sami þurfi aldrei að krjúpa fyrir neinum, kettir eru tákn fyrir þjófa og mörg tattú eru notuð til að tákna hversu mörg ár sá hinn sami hafi setið inni.

Tattúin voru gerð með þeim áhöldum og efnum sem voru við hendi í rússneskum fangelsum. Oftast voru þetta nálar og rakvélablöð og bleki sem búið var til úr pissi, sóti af brenndum skóhælum og sjampói. Eins og gefur að skilja voru sýkingar mjög algengar og leiddu jafnvel til dauða.



Ef einhver er staðinn að því að vera með tattoo sem hann á ekki skilið, þ.e. sem gefa ef til vill til kynna að hann hafi verið hærra settur innan glæpasamfélagsins en hann raunverulega var, er hann látinn fjarlægja þau með því sem hendi er næst t.d. sandpappír, glerbrotum eða rakvélablöðum. Því næst er hann barinn til bana af samföngum sínum (þ.e. ef um fanga var að ræða. Þetta var samt sem áður mjög svipað í rússnesku mafíunni enda flestir í henni fyrrverandi fangar).

Mér finnst þetta gefa myndinni svo ótrúlega mikla dýpt og tattúin eru mjög mikilvægur hluti myndarinnar. Atriðið þar sem Nikolai er á fundi með mafíuforingjum London er t.d. mjög, mjög töff. Þetta líka gefur karakterunum öllum svo mikið backstory. Mér finnst þetta algjörlega ómissandi hluti af myndinni.

Hreimurinn
Eins og við mætti búast sporta allir leikararnir, sem leika Rússa, rússneskum hreim. Kannski var það vegna þess að ég kannaðist aðeins lítillega við flesta leikarana, nema náttúrulega Viggo okkar, að þessi hreimur fór ekki vitund í taugarnar á mér og ég trúði því í rauninni algjörlega að allir þessir leikarar væru bara Rússar. Þó fannst mér Vincent Cassel sem leikur Kirill alveg frábær. Ég var handviss um að hann væri að minnsta kosti frá Austur-Evrópu og brá því allsvakalega þegar ég komst að því að hann franskur! Það fór í píííínulítið í taugarnar á mér að hlusta á Viggo Mortensen tala með rússneskum hreim en það hvarf eftir fyrstu mínúturnar (enda var hann með helvíti fínan hreim).

Niðurstaða
Frábær mynd í alla staði. Viggo Mortensen fer á fokking kostum og sannar enn of aftur afhverju hann er einn virtasti leikari samtímans. Það er greinilegt að hann hefur virkilega sökkt sér ofan í karakterinn og það skilar sér margfalt. Vincent Cassel koma mér líka skemmtilega á óvart. Hann fór frábærlega með erfitt hlutverk. Naomi Watts hefði svo sem getað vera hvaða ljóshærða gella í heiminum. Hún leggur í raun ekki mikið til myndarinnar, leiklega séð, en eyðileggur heldur ekki neitt. Hún er alveg sannfærandi í hlutverki sínu en gerir engar gloríur.

Ég get hiklaust mælt með þessari mynd. Hún kom mér heldur betur á óvart!

Stigagjöf:

4/5

Topp 10 Tónlistarmyndbönd

Ég veit ekki alveg hvort að þessi færsla flokkist beint undir það sem við eigum að vera að gera á þessu bloggi en ég meina tónlistarvideo eru náttúrulega kvikmyndagerðarlist út af fyrir sig. Þau bestu eru meira að segja á við mjög góðar stuttmyndir. Ég ákvað því að láta vaða.

Ég verð reyndar að viðurkenna áður en lengra er haldið að ég er búinn að vera með þessa færslu í maganum í alveg heillangan tíma. Ég er algjör tónlistarnörd eins og flestir sem ég þekki geta vottað og þar af leiðandi hef ég alltaf haft alveg einstaklega gaman að því að horfa á tónlistarvideo. Þess vegna fannst mér það tilvalið að gera færslu um þetta efni. Ég í raun gaf sjálfum mér afsökun til að horfa á eitthvað í kringum 80-90 tónlistarvideo á youtube. Bæði reyndi ég að muna eftir tónlistarvideoum sem mér hafði fundist sérstaklega flott og svo fór ég líka í gegnum nokkra svona "Best music videos ever" lista og skoðaði það sem mér fannst áhugavert.
Ég endaði síðan með alveg einhver 40 tónlistarvideo sem mér gat dottið í hug að setja inn á Topp 10 listann minn. Það, eins og alltaf þegar ég þarf að gera topp lista, endaði með skelfingu. Ég var í fleiri, fleiri daga að ákveða hvaða video ættu að vera þarna. Það er fyrst núna sem ég er orðinn sáttur með hann.

Það var eitt sem mér fannst áhugavert og fannst þess vert að minnast á áður en ég byrja þessa niður talningu. Það er hversu oft það gerðist að sama hljómsveitin átti mörg geðveikt tónlistarvideo. Radiohead til dæmis eiga alveg heeeelling af geðveikum tónlistarvideoum. Sömuleiðis eiga Interpol, Sigur Rós, Wu-Tang Clan (þá sérstaklega Gravel Pit!), Björk og Efterklang alveg glás af flottum tónlistarvideoum.

Hér eru nokkur sem voru rétt við það að komast inn á listann:
Feist - 1, 2, 3, 4.
OK GO - Here it goes again
Hop Chip - Boy from school
Radiohead - There There
Interpol - Slow Hands
Weezer - Buddy Holly
Efterklang - Mirador
Sigur Rós - Viðrar vel til loftárása
Radiohead - Street Spirit
Justin Timberlake - My Love
Enrique Iglesias - Do You Know? (The Ping Pong Song)

En að listanum, gjöriði svo vel:

10. UNKLE - Burn My Shadow

Uppáhalds tónlistarvideoin mín eru oftast þau sem annaðhvort segja einhverja töff sögu, hvort sem hún tengist laginu beint eða ekki, eða þar sem hljómsveitin er sýnd spila lagið sjálf. Þetta video finnst mér alveg ótrúlega töff. Þetta er í raun eins og bara ótrúlega góð stuttmynd um mann sem vaknar upp með einhvern niðurteljara á brjóstkassanum og veit ekkert hvað er í gangi. Óttinn og spennan síðan stigmagnast með laginu og ná síðan alveg ótrúlega töff klímaxi undir lokin í mjög töff pönuðu slowmotion skoti. Það er hann Goran Visnjic góðkunningi þeirra sem fylgdust með Neyðarvaktinni eða ER þegar það var og hét (eða er það ennþá í gangi?) sem leikur aðalhlutverkið.

9. Fatboy Slim - Weapon of choice

Mér þykir nú reyndar ekkert sérstaklega vænt um þetta lag, þó það sé svo sem ágætt, en það er video-ið sem mér finnst algjörlega frábært. Það snýst bara um það að sýna Christopher Walken dansa á einhverjum geðveikt fancy hóteli. Þetta bara steinliggur. Eiginlega ekkert meira um það að segja. Þessi maður er bara svo ógeðslega töff. Þetta komment undir youtube video-inu segir eiginlega allt sem segja þarf:

"Christopher Walken = Win.
Fatboy Slim = Win.

Both combined into one kick ass music video = Epic Win."

8. Beirut - Postcards from Italy

Þetta er eitt flottasta lag sem ég hef heyrt og það að þessi strákur hafi verið jafngamall okkur þegar hann samdi það er fokking ótrúlegt. Tónlist Beirut ber mikinn svona Austur-Evrópskan keim og þess vegna finnst mér video-ið passa svo fullkomlega við tónlistina. Video-ið sem slíkt er ekkert meistaraverk en það er hvernig tónlistin og myndirnar virka saman sem gerir þetta svona frábært. Video-ið sýnir bæði svona gömul og stundum nánast ónýt myndskeið sem passa að texta lagsins en einnig sýnir það Beirut sjálfan (rétt nafn Zach Condon) að leika sér á hjólabretti og chilla með kærustunni sinni. Algjörlega áhyggjulaust líf, í anda lagsins, alveg þangað til í endan. Tjékkið á þessu.

7. Jenny Wilson - Let my shoes lead me forward

Alltaf þegar ég sé þetta video þá hugsa ég: "Fokk! Hver nennir þessu!". Ég hef lengi verið mjög hrifinn af stop-motion tækninni þó svo að ég hafi aldrei látið á það reyna að gera eitthvað með henni. Glöggir lesendur hafa jafnvel rekið augun í það að það eru tvær stop-motion myndir á listanum yfir myndir sem komast næstum því inn á Topp 10 Bíómyndalistann minn þ.e. Nightmare Before Christmas og Vincent. Hvað lagið varðar er þetta eina lagið með þessari gellu sem er eitthvað varið í. Ég sá hana líka á Airwaves í fyrra og beið allan tíman eftir þessu lagi og beilaði um leið og það var búið. En þetta er frekar töff finnst mér!

6. Converge - No Heroes

Ég held að ég geti sagt, án alls efa, að þetta sé epískasta tónlistarmyndband sem ég hef séð. Það er nú reyndar ekki mjög algengt að svona hardcore bönd geri yfirhöfuð video, hvað þá eitthvað í þessa líkingu þar sem þetta er greinilega svona frekar "high-budget" myndaband. Það er í raun engin saga í þessu video. Bara töff myndir af hljómsveitinni að spila í ógeðslega töff og creepy umhverfi. Myndabandið nær síðan epískum hápunkti þar sem söngvarinn öskrar "In my world of enemies I walk alone!" (2:21 min.).

5. Aphex Twin - Come to daddy

Ohh, fokk. Þetta video er svo ógeðslegt maður! Anskotinn. Ég fékk marthraðir eftir að ég sá þetta í sjónvarpinu í fyrsta skipti. Minnir að þetta hafi verið sýnt einu sinni eða tvisvar á Íslandi og síðan bannað. Ekki misskilja mig samt. Þetta er ekki ógeðslegt í þeirri meiningu að þetta sé eitthvað of graphic eða eitthvað. Þetta er bara svo ógeðslega fokking creepy. Fullt af litlum börnum, öll með andlit tónlistarmannsins (Richards D. James (Aphex Twin)) hlaupandi um í einhverjum svona enskum iðnaðarblokkkum. Æji horfið bara á þetta.

4. Radiohead - Just

Ég held að það séu fá tónlistarvideo sem sé meira talað um á netinu heldur en ákkurat þetta. Allt útaf endinum. Ég vil eiginlega ekki segja meira en þið ættum bara að tjékka á þessu. Cliffhangerinn í þessu tónlistarvideoi er betri en í flestum bíómyndum. Þetta sýnir bæði mjög töff leik og kvikmyndatöku. Það eru reyndar held ég bara einhverjir dudes sem fengu hugmyndina að þessu videoi og fórum með hana til Radiohead. Síðan var fenginn einhver ódýr leikstjóri til að leikstýra þessu en það bara kom svona helvíti vel út. En eins og ég segi þá vil ég eiginlega ekki segja meira því það spoilar þessu bara.

3. Blur - Coffee & TV

Nú er ég kominn að videoi sem ég held að margir hafi sé og ég veit að er rosalega vinsælt á svona Topp 100 "Best videos ever" listum. Ástæðan fyrir því er alveg ótrúlega einföld. Mjólkurfernan. Já ég sagði mjólkurfernan. Það er bara ekki hægt að elska ekki þessa yndislega mjólkurfernu sem leggur upp í leiðangur til að finnan týndan son fjölskyldunnar sem hún "býr" hjá. Þetta er bara svo skemmtilegt video. Svo sem ekkert byltingarkennt við það en það er bara svo frábært eitthvað.

2. UNKLE - Rabbit in your headlights

Ég þurfti í rauninni ekki að leita lengi áður en að ég vissi hvaða tvö myndbönd yrðu í efstu tveimur sætunum. Þetta eru þau myndbönd sem eru mér hvað minnisstæðust. Ég held að ég hafi bara verið búinn að sjá þetta video einu sinni eða tvisvar áður en ég lagðist í undirbúning fyrir þessa færslu. Samt sem áður var ég algjörlega viss um að það yrði annað hvort í fyrsta eða öðru sæti. Það var eiginlega ekki fyrr en ég fór að skrifa þessa færslu að ég ákvað röðina. Það sem mér finnst best við þetta video er hvað það er hægt að túlka það á ótrúlega marga vegu. Ég mæli með að ef fólk hefur yfirhöfuð einhvern áhuga á þannig pælingum að lesa kommentin fyrir neðan á youtube síðunni. Það eru líka einhverjar pælingar um þetta á wikipedia minnir mig. Mér finnst þetta bara svo magnað. Ég veit ekki alveg afhverju. Í sjálfu sér er þetta frekar atburðalítið video en það er eitthvað við það.

1. Björk - All is full of love

Þetta myndband og þetta lag er alveg rosalegt. Lagið til að byrja með er einstakt. Ekkert minna. Myndbandið er síðan, á einhvern mjög undarlegan hátt, það fallegasta, sorglegasta og það tilfinningaþrungnasta sem ég hef séð. Það er ekkert video sem hefur snert svona við mér. Það er á sama tíma skrýtið, grafískt og sexy. Algjörlega frábært. Ég vil í rauninni ekki segja eitt einasta orð um það en ég mæli með að allir sem nenna að lesa þetta færslu þó svo að þeir horfi ekki á öll videoin horfi á þetta. Þetta finnst mér vera kvikmyndagerðarlist í einu af sínu bestu formum. Tónlistin og myndin passa fullkomlega saman. Ég er búinn að horfa þetta video örugglega svona 10 sinnum og ég fæ alltaf gæsahúð.

5 bestu trailerar sem ég hef séð

Góður trailer getur gefið til kynna hversu awesomeus myndin getur orðið. Eins getur vondur trailer haft þau áhrif á mann að maður gefur myndinni aldrei séns. Ég á í svona "love/hate" sambandi við trailera (eða teasera eða theatrical trailera eða hvað þetta heitir nú allt saman). Stundum finnst mér ógeðslega gaman að sjá sýnishorn úr myndum sem ég er spenntur fyrir að sjá en stundum finnst mér best að vita ekki neitt. Mér fannst t.d. trailerinn fyrir Sweeney Todd geðveikur og horfði á hann aftur og aftur á meðan ég er búinn að halda mér sem lengst frá trailerunum fyrir No Country for Old Men og There Will Be Blood. Stundum á ég það til að halda fyrir eyrun og horfa niður þegar einhver trailer sem ég vil ekki sjá kemur í bíó (og ég veit að Bóbó gerir þetta stundum líka). Þannig þetta er svolítið svona tvíeggja sverð. Getur verið geðveikt, getur sökkað.

Það var eiginlega frekar mikil skyndiákvörðun að gera þessa færslu þannig ég býst ekki við að ég muni nákvæmlega eftir hvaða trailerar eru 5 bestu trailerar sem ég hef séð. Það væri því gaman að sjá einhverja úr námskeiðinu gera svipaða færslu.

Þetta er þá í engri sérstakri röð þó svo að þetta sé númerað. Og ég er bókað að gleyma einhverju geðveiku.

1. Lord Of The Rings: The Two Towers

Ég veit að ég sagði að þetta ætti ekki að vera í neinni sérstakri röð en ég held samt að þetta sé besti trailer sem ég hef séð. Hann segir reyndar alveg fullt frá myndinni og plotinu en það skipti mig engu máli þar sem ég var búinn að lesa allar þessa bækur áður en myndirnar voru gerðar. Ef þú hefur verið sofandi undanfarin áratug og veist ekkert um hvað Lord of The Rings fjallar þá mæli ég með að þú haldir þig frá þessum trailer, drullir þér á lappir og horfir á þessar myndir. Þetta varð classic um leið og þetta kom út. Það er hugsanlega það epískasta sem ég hef séð þegar lagið úr Requiem for a dream kikkar inn undir miðbik trailersins. Djöfulsins snilld!

Upplýsingar um myndina

2. American Psycho

Ég man reyndar ekkert eftir þessum trailer þegar myndin kom út árið 2000. Enda minnir mig að ég hafði ekki verið alveg kominn inn í svona bíómyndir á þessum tíma. En ég sá þennan trailer fyrst fyrir svona einu og hálfu ári síðan. Hafði einhvertíman ekkert að gera og lék mér að því að skoða trailera úr bíómyndum sem ég hafði séð og fann þennan. Þessi trailer sýnir svo ótrúlega vel hversu geðsjúkur Christian Bale er í þessari mynd að það er fokking óhugnarlegt. Hann gefur þó ekki plottið eða neitt í þá áttina og sýnir aðeins brotabrot úr bestu atriðunum svo að hann er að mínu mati nánast fullkominn. Og þetta quote er svo ógeðslega gott: "I have all the characteristics of a human being, but not a single, clear, identifiable emotion. I simply am not there". Gjéééðveikt

Upplýsingar um myndina

3. The Dark Knight Returns

Þessi er sá nýasti á þessum lista og annars trailerinn með Christian Bale. Ég og Bóbó ræddum um Sweeney Todd yfir bjór um daginn og vorum sammála um flesta hluti. Við hötuðum hana hvorugur jafn mikið og Arnar Már og ég hafði aðeins meira gaman að henni en Bóbó. Það sem við voru þó mest sammála um var hvað það var fokking geðveikt að sjá Dark Knight trailerinn í bíó á undan myndinni. Þetta er... svo fokking töff ... að það nær bara engri átt. Þessi mynd varð legendary um leið og Hearth Ledger dó. Ekki það að hún hafi þurft á dauðsfalli að halda svo að hún yrði legendary því hún mun pottþétt verða það hvort eð er. En núna hefur hún, nánast hálfu ári áður en hún kemur út, öðlast nánast svona cult status. Beat that!

Upplýsingar um myndina

4. Big Fish

Ef ég man rétt þá sá ég þennan trailer í bíó með Bóbó (djöfull er oft minnst á Bóbó í þessari færslu) rétt áður en hún kom út. Athuglir lesendur sjá kannski að þetta er að mínu mati ein af 10 bestu bíómyndum sem ég hef séð svo það kemur kannski ekki á óvart að þessi trailer sé héf á þessum lista. Þessi trailer er bara svo frábær. Eins og þessi mynd er. Ég veit ekki alveg hvað það er sem fær mig til að elska þessa mynd svona mikið en það er eitthvað svo ótrúlega skemmtilegt andrúmsloft í henni. Ef þið hafið ekki séð hana gerið ykkur þá þann greiða að sjá hana sem fyrst!

Upplýsingar um myndina

5. Sin City

Ég man hvað þessi trailer gerði mig ógeðslega, ógeðslega fokking spenntan fyrir þessari mynd. Ég var nýbúinn að klárar myndasögurnar þegar þessi trailer kom og ég varð gjörsamlega óður. Þetta er svo svalt. Ég hef engin orð. Horfið bara á þetta.

Upplýsingar um myndina

Führerns Elit

Ég er búinn að vera að horfa á þessa mynd í videoleigum, DVD hillum útum allt og að lokum heima hjá mér í það sem virðist vera fleiri ár. Það sem ég er að reyna að segja er að ég er búinn að ætla að horfa á þessa mynd alveg heillengi. Nafnið kitlar óneitanlega forfallinn áhugamann um seinni heimstyrjöldina eins og sjálfan mig. Ég skil í rauninni ekkert hvað er búið að halda mér frá því að horfa á þessa mynd. Ég er búinn að hafa ótal tækifæri til að leigja eða kaupa hana og fékk hana svo loks í jólagjöf en hafði samt ekki horft á hana fyrr en í síðustu viku. Kannski er þetta eitthvað svona syndrome hjá mér. Ég hagaði mér eins með Requiem for a dream. Ég keypti hana ári áður en ég horfði á hana í fyrsta skipti. Ekki það að mig skorti áhugann til að horfa á hana heldur bara einhvernvegin gerði ég það aldrei. Undarlegt.

"Men make history. We make the men."

Eins og áður er sögusvið myndarinnar Þýskaland í miðri Seinni Heimstyrjöldinni. En myndin fjallar um ungan mann að nafni Friedrich Weimer (leikinn af Max Riemelt) og valið sem hann stendur frammi fyrir þegar honum er boðin innganga í skóla að nafni NaPolA (National Political Academy) sem elur af sér ungsveitir S.S. hreyfingarinnar. Friedrich er nefnilega efnilegur hnefaleikamaður og það er eftir að útsendari frá skólanum sér hann slást sem honum býðst þetta.
Þegar komið er í skólann er brugðið upp frábærri mynd af þeim gífurlega aga og um leið breglun sem Nasisminn er. Friedrich fellur reyndar fljótt inni þar sem hann er hraustur drengur og þar sem talinn gífurlegt efni í góðan hermann. Það er ekki fyrr en hann hittir Albrecht Stein (leikinn af Tom Schilling) sem hann fer að efast. Albrecht er skáld og hugsjónamaður og er af þeim ástæðum einum hataður af foreldrum sínum sem hafa ekkert nema fyrirlitningu í garð viðkvæmni sonar síns.

Hér er ein af þolraununum sem þessir gaurar þurftu að ganga í gegnum í "leikfimitímum", synda úr einni vök í aðra.

Það er í raun ekki veikan punkt að finna á þessari mynd. Klippingin er frábær og allt "look" á myndinni er ótrúlega flott, sbr. plagatið fyrir myndina efst í þessari færslu. En það sem kom mér hvað mest á óvart var það hversu ótrúlega góðir leikarar strákarnir tveir (Albrecht og Friedrich) eru. Því að í raun væri þessi mynd ekki neitt nema með góðum leikurum í aðalhlutverkum. Það hafa verið gerðar milljón myndir um Seinni Heimstyrjöldina, flestar nátturlega frá sjónarhóli Ameríkana, og þess vegna þykir mér alltaf mjög gaman að sjá myndir frá hinni hliðinni t.d. þessi mynd og Der Untergang. Þó svo að þessi munur sé alltaf til staðar þ.e. frá hvaða sjónarhorni myndin er gerð fjallar þetta allt um sama hlutinn. Það sem þarf er því góður leikur til að skera myndina frá öllu hinu draslinu. Það tekst fullkomlega í þessari mynd. Ég er viss um að þessir strákar eiga eftir að "meika það" hvort sem það er á Þýskalandsmarkaði eða í Hollywood!

Skemmtilegt dæmi um rosalegt atriði sem hefði verið gert alveg ógeðslega dramantískt og slepjukennt í Hollywood mynd en er þarna ógeðslega töff.

Ég held ég geti hiklaust sagt að allir þeir sem hafa minnsta áhuga á þessu umfjöllunarefni eigi eftir að fíla þessa mynd. Og þeim sem er alveg sama og langar bara að sjá vel leikna, vel skotna og vel samda bíómynd verða ekki fyrir vonbrigðum.

Næst þegar ég virðist ætla að fara að geyma mynd svona ætla ég að reyna að taka meðvitaða ákvörðun um horfa bara á hana um leið. Ég vildi að ég hefði gert það með þessa mynd (og hvað þá Requiem for a dream) því þetta er ein af betri myndum sem ég hef séð lengi (Reyndar sá ég No Country for Old Men í gær og það var ein magnaðasta bíóupplifun sem ég hef lent í. En þangað til ég sá hana var þetta ....).

Stigagjöf:

4,5 / 5

Óskars-seasonið í nánd

Þá fer bráðum að renna í hlað uppáhalds tímabil margra kvikmyndaáhugamanna, nefnilega Óskars-seasonið. Það vill nefnilega svo skemmtilega til að öllum þeim myndum sem spáð er hvað bestu gengi á Óskarsverðlaununum er alltaf hrúað öllum í febrúar mánuð hérna á Íslandi. Getur verið helvíti skemmtilegt þegar maður á pening, jafn ömurlegt þegar maður á ekki pening. Ég hef blessunarlega séð mest megnið af þessum "Óskars-myndum" (ef svo skildi kalla) undanfarin tvö ár og vonast til að gera það sama í ár. Mig langaði bara aðeins að renna yfir þær myndi sem ég er hvað spenntastur fyrir.

Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street
Ég er alltaf spenntur þegar Tim Burton gerir nýja mynd, hvað þá með Johnny Depp í aðalhlutverki. Þetta combó á eiginlega ekki að geta klikkað. Myndin er gerð eftir Broadway söngleiknum um Sweeney Todd sem sýndur hefur verið um árabil við góðar undirtektir. Ég hef reyndar aldrei nennt að kynna mér þessa sögu neitt fyrr en ég vissi að Tim Burton væri að gera mynd eftir henni. Hún fjallar um mann að nafni Benjamin Barker sem missir fjölskyldu sína og æru í hendur dómara að nafni Turpin (leikinn af Alan Rickman) en svo ég quote-i í trailerinn: "...and in his sorrow a new man was born" þ.e. Sweeney Todd. Hann kemur síðan á fót rakarastofu og ætlar sér að ná sér niður á mönnunum sem sviptu hann öllu. Fokking kúl.



There will be blood
Þegar Daniel Day Lewis ákveður loksins að leika í nýrri mynd boðar það nánast alltaf gott. Ég hef reyndar ekki séð þær margar og aðeins þær frægustu en maður er án nokkurs vafa einn allra mesti núlifandi leikarinn. Hvað varðar myndina veit ég reyndar frekar lítið um hana og ætla mér eiginlega að halda því þannig. Slagorð myndarinnar: "There will be blood. There will be vengence" lofar þó óneitanlega einhverri epík.



ATH ég hef ekki horft á þennan trailer sjálfur þannig ég tek enga ábyrgð á spoilerum

No country for old men
Það er eins með þessa mynd og There Will be Blood, ég veit rosalega lítið um hana og langar að halda því þannig. Allt sem ég hef séð eftir Coen bræður er snilld þannig að ég bíst ekki við neinu nema epík. Fullt af nettum leikurum líka: Tommy Lee Jones, Javier Bardem (sem ætti að vera fyrrverandi samnemendum mínum í spænsku kunnugur), Woody Harrelson og síðast ekki síst meistarinn Josh Brolin (djöfull er hann fokking svalur). Sá þessa setningu um myndina á imdb: "Violence and mayhem ensue after a hunter stumbles upon some dead bodies, a stash of heroin and more than $2 million in cash near the Rio Grande". Ég hlakka til



ATH ég hef ekki horft á þennan trailer sjálfur þannig ég tek enga ábyrgð á spoilerum

Juno
Ég held að þessi mynd verði frábær. Einhverra hluta vegna hef ég séð hana í toppsæti kvikmyndalista margar tónlistarblaða veit reyndar ekkert hvað ég á að skilja af því. En já, það sem heillar mig eiginlega mest við þessa mynd og um leið það sem segir mér að þessi mynd er alveg bókað ógeðslega fokking fyndin er það eitt að Micheal Cera og Jason Bateman, George Micheal og Micheal út Arrested Development (fyndnustu sjónvarpsþáttum sem gerðir hafa verið) leika aðalhlutverk í myndinni. Held að þetta verði alveg svona solid grínmynd í anda Thank you for smoking, Gardan State og fleiri svona intelligent grínmynda. Mæli með trailernum, hann er frábær!




Það lítur því allt út fyrir að þetta verði frekar feitt Óskars-season.

The Devil´s Rejects

Áfram í jólamyndunum. Nyrjan var svo ótrúlega jólalegur að gefa mér þessa mynd í jólagjöf. Ég var hinn kátasti með þessa gjöf enda höfðu bæði Nyjan og Bóbó hlaðið hana lofi fyrir að vera ógeðslega fokking mikið gore. Ég er nú reyndar ekki maður sem finnst það neitt sérstaklega skemmtilegt en ákvað að láta á reyna, var nefnilega líka búinn að heyra að endaatriðið væri eins epískt og þau gerast.

Ég verð nú reyndar að viðurkenna að þetta er það fyrsta sem ég sé eftir Rob Zombie, sé undanskilinn hinn frábæri "Warewolf-women of the S.S."-trailer sem var búinn til fyrir Grindhouse Feature-ið, svo vitanlega var ég spenntur.

Myndin er öll hin ógeðslegasta. Þetta er eiginlega bara saga um morð og viðbjóð. Frekar töff.

Allt er ótrúlega skítugt og ógeðslegt og að sjálfsögðu eru morðin hin hrottalegustu.

Firefly-fjölskyldan er búin að drepa alveg helling að liði og er nú umkringt af John Quincy Wydell fógeta, ofstækistrúarmanni og fífli með meiru sem hefur sett sér það að markmiði að útrýma fjölskyldunni. Ekki tekst honum þó ætlunarverkið í byrjun myndarinnar og þeir sem eftir eru af Firefly fjölskyldunni ætla að hefna sín. Og það vel. Þá upphefst röð morða þar sem hvert þeirra virðist vera öðru hrottalegra.

Það er mér fannst skemmtilegast við myndina var hinsvegar hvað maður var alltaf, alltaf í liði með Firefly fjölskyldunni. Það er helvítis fógetinn sem var vondi gæjinn í þessari mynd. Mér fannst það frábært. Að ná allri samúð yfir á þá sem ættu í raun að vera vondu gæjarnir.

En allavega, helvíti skemmtileg mynd. Mæli samt ekki með henni fyrir þá sem þola ekki gore.

4 / 5

PS. Endaatriðið er svo ógeðslega fokking epískt að ég man varla eftir öðru eins. Það eitt er þess virði að tjékka á þessari mynd!

Spirited Away

Það er komin alveg heil eilífð síðan ég ætlaði að horfa á þessa mynd. Hef bara einhverra hluta vegna ekki gefið mér tíma í það. Þetta var einmitt fyrsta myndin af mörgum sem ég horfði á í jólafríinu en ég fékk hana einmitt í jólagjöf. Ekki amalegt það. Satt best að segja bar ég gífurlegar væntingar til þessarar myndar enda ekki við öðru en gæða mynd að búast frá Hayao Miyazaki, meistaranum sem færði okkur Princess Mononoke.

Myndin fjallar um unga stelpu sem flyst með foreldrum sínum í úthverfin en á leiðinni að nýja húsinu taka þau einhverja undarlega beygju og ganga inn í göng sem leiðir þau í heim þar sem guðir, nornir og skrímsli ráða ríkjum. Foreldrar aðalkaraktersins Chichiro lenda í þeirri hörmung að breytast í svín (háma í sig mat sem ekki tilheyrir þeim og er refsað í samræmi við það) og hún neyðist til að vinna í baðhúsi fyrir guðina til að eygja einhverja von á að hitta þau aftur. Skepnurnar sem vinna þar eru í meira lagi mishjálplegar og sumar hreint og beint vondar. Meira vil ég ekki gefa upp.

Myndin er í stuttu máli sagt stórskemmtileg. Allskonar skemmtilegar og skringilegar persónur koma fyrir og myndin sveiflast frá því að vera mjög sorgleg og átakanlega yfir í það að vera mjög svo fyndin. Mest hafði ég nú gaman að öllum skrýtnu skepnunum sem komu fram í myndinni. En hér fyrir neðan er einmitt mynd af uppáhalds skepnunni minni ásamt aðalkarakternum Chichiro:



Það er eitt sem maður veitir að sjálfsögðu alltaf ákveðna eftirtekt þegar horft er á teiknimyndir og það er teiknistíllinn sjálfur. Stíll sem fer í taugarnar á manni getur gjörsamlega rústað fyrir manni mynd. Það á alls ekki við hér. Myndin er æðislega teiknuð. Tók sérstaklega eftir atriðinu í lestinni þar sem sumir karakterarnir eru hálfgagnsæir. Mjög töff.

Allt í allt, frábær mynd. Á alveg skilið full hús stiga!

5/5